Globalna częstotliwość diagnozowania cukrzycy, szczególnie cukrzycy typu 2 (T2DM), znacząco rośnie, pod wpływem wielu czynników społeczno-ekonomicznych, demograficznych, środowiskowych i genetycznych. Prognozy Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (IDF) podkreślają niepokojący trend, zwracając uwagę na potrzebę poszukiwania skutecznych strategii zarządzania nie tylko T2DM, ale również stanem przedcukrzycowym, charakteryzującym się upośledzoną tolerancją glukozy (IGT) i będącym prekursorem cukrzycy.
Charakterystyka cukrzycy
Cukrzyca jest ściśle powiązana z różnymi markerami klinicznymi, takimi jak glikemia na czczo (poziom glukozy; FBG), glikemia 2 godziny po obciążeniu glukozą (2-hPG) w teście obciążenia glukozą (OGTT), model oceny homeostazy insulinooporności (HOMA-IR) oraz glikowana hemoglobina (HbA1c). Te wskaźniki są kluczowe w procesie diagnozowania i monitorowania postępu cukrzycy.
Dodatkowo wskaźnik masy ciała (BMI) i profil lipidowy, w tym całkowity cholesterol (TC), trójglicerydy (TG), lipoproteiny wysokiej gęstości (HDL-C) i lipoproteiny niskiej gęstości (LDL-C), odgrywają znaczącą rolę w kontekście cukrzycy, ponieważ zaburzenia tych wskaźników mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak neuropatia obwodowa (uszkodzenia nerwów) i retinopatia cukrzycowa (zaburzenia wzroku). Ponadto współwystępowanie cukrzycy z dyslipidemią zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, a podwyższone wartości BMI są związane z wyższym ryzykiem powikłań cukrzycowych.
Sprawdź swoje BMI
Terapia cukrzycy
W leczeniu cukrzycy powszechnie stosuje się różne leki, takie jak sulfonylomoczniki, metformina i inhibitory SGLT-2 (gliflozyny). Leki te jednak nie są pozbawione skutków ubocznych, takich jak hipoglikemia czy zaburzenia żołądkowo-jelitowe, co sprawia, że ich długoterminowe stosowanie bywa trudne i kiepsko tolerowane. Dodatkowo, obciążenie finansowe związane z tymi lekami często staje się barierą w skutecznym zarządzaniu cukrzycą.
Wsparcie z natury
W obliczu tych wyzwań rośnie zainteresowanie badaniem potencjału naturalnych substancji w zarządzaniu konsekwencjami cukrzycy. Kozieradka, zioło znane naukowo jako Trigonella foenum-graecum (fenugreek), jest jednym z dobrych kandydatów w tej dziedzinie. Bogata w aktywne związki, takie jak galaktomannan, saponiny, diosgenina i 4-hydroksyizoleucyna (4-OH-Ile), kozieradka oferuje szereg potencjalnych właściwości bioaktywnych, w tym przeciwzapalnych i antyoksydacyjnych.
Charakterystyka kozieradki
|
Kategoria |
Informacje |
|
Alternatywne nazwy |
Trigonella foenum-graecum, fenigrek, kozieradka pospolita, fenugreek, methi |
|
Naturalne występowanie |
Regiony śródziemnomorskie, Południowa Europa, Azja Zachodnia, Indie |
|
Najwięksi współcześni producenci |
Indie, Chiny, Maroko, Egipt, Turcja |
|
Związki bioaktywne |
Galaktomannan, saponiny, diosgenina, 4-hydroksyizoleucyna |
|
Typowe dawkowanie |
250-500 mg ekstraktu dziennie, w postaci kapsułek lub proszku; dawkowanie może się różnić w zależności od celu stosowania |
Kozieradka przeciw cukrzycy
Badania prowadzone w różnych regionach świata, w tym w Azji, Indiach, na Bliskim Wschodzie i w Ameryce Północnej, badały rolę kozieradki w zwalczaniu cukrzycy. Systematyczne przeglądy i metaanalizy wykazały, że kozieradka może wpływać w znaczący sposób na poprawę FBG, HOMA-IR, TC, TG, LDL i HDL u osób z T2DM i stanem przedcukrzycowym.
Co daje stosowanie kozieradki?
Najnowsza metaanaliza, obejmująca łącznie 10 badań z 706 uczestnikami, potwierdziła wcześniejsze obserwacje dotyczące skuteczności kozieradki w regulacji gospodarki glukozowo-insulinowej. Analiza, w której zastosowano szczegółowe metody statystyczne wykazała, że kozieradka największy udział ma w redukcji FBG, 2-hPG i HbA1c oraz TC i TG. Co ważne, stosowanie kozieradki nie skutkowało toksycznością wątrobową lub nerkową, a łagodne skutki uboczne żołądkowo-jelitowe zgłaszane w niektórych badaniach nie były poważne.
Kompleksowe wsparcie terapii cukrzycy
Standardowe zabiegi przy zdiagnozowanej cukrzycy typu 2 (T2DM) obejmują szereg strategii mających na celu zarówno kontrolę poziomu glukozy we krwi, jak i adresowanie czynników ryzyka związanych z cukrzycą. Podstawą tych strategii jest kompleksowy plan leczenia, który zazwyczaj skupia się na zmianach stylu życia, w tym na diecie i aktywności fizycznej, oraz na wykorzystaniu naturalnych środków mających wykazany naukowo wpływ na metabolizm glukozy.
Sprawdź suplementy zawierające: Kozieradkę
Zwiększenie poziomu spożycia białka i błonnika jest również ważnym aspektem diety w cukrzycy typu 2. Diety bogate w białko mogą pomagać w utrzymaniu uczucia sytości i kontroli apetytu, co jest pomocne w redukcji masy ciała. Błonnik, szczególnie błonnik rozpuszczalny, jest istotny ze względu na jego zdolność do spowalniania wchłaniania glukozy i obniżania poziomu cukru we krwi po posiłku.
Źródła błonnika, takie jak owoce, warzywa, pełne ziarna i rośliny strączkowe, powinny być regularnie włączane do diety. Dobrymi źródłami białka mogą być mięsa, jaja, nabiał czy strączki, ale też odżywki białkowe. Stosowanie ziół i naturalnych suplementów, takich jak cynamon i berberyna, również coraz częściej znajduje zastosowanie we wspieraniu zdrowia osób z cukrzycą typu 2.
Źródła:
Kim, J.; Noh, W.; Kim, A.; Choi, Y.; Kim, Y.-S. The Effect of Fenugreek in Type 2 Diabetes and Prediabetes: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials. Int. J. Mol. Sci. 2023, 24, 13999. https://doi.org/10.3390/ijms241813999
