„Metanabol wcale nie szkodzi” - efekty i skutki uboczne metanabolu

Wszyscy znamy takiego gościa... Ma pokaźny brzuch, nie stosuje konkretnej diety, unika aerobów, woli sięgać po środki dopingujące, no i po nawet kilkunastu latach ćwiczeń już uważa się za eksperta (mimo, iż nie wykonuje 60% ćwiczeń siłowych i nie wie, jakie grupy mięśni pracują np. przy podciąganiu na drążku).

1. Mit: „Metanabol czy winstrol nie szkodzą”
2. 10 mg metanabolu dziennie i… żółtaczka po 15 dniach
3. 20 mg metanabolu dziennie i… zakrzepica zatok/żył mózgu
4. Większe dawki metanabolu i winstrolu: uszkodzenie nerek i wątroby
5. Różne SAA i zapalenie wątroby
6. Podsumowanie

Czy to coś złego, że ten człowiek chodzi na siłownię? Ależ nie, każdy ma prawo trenować. Tylko nader często udziela on porad dotyczących np. stosowania farmakologii, które niejednokrotnie wprowadzają w błąd lub są całkowicie mylne.

W dobie YouTube kanały dotyczące treningu i farmakologii powstają jak grzyby po deszczu. Nie wszystkie zawierają błędne informacje, np. stosunkowo rzadko w błąd wprowadza Dave Palumbo

Bardzo dobre informacje publikował w swoim czasie Rich Piana, tym bardziej, iż podpierał się swoim przykładem, była to wiedza wywalczona.

Nie będę tu podawał przykładów konkretnych osób, zresztą cytowane opinie dotyczące środków dopingujących są często powtarzane i powszechnie uważane za prawdę.

Polecamy również: Metanabol dla nastolatków, czyli kłopoty na życzenie

Mit: „Metanabol czy winstrol nie szkodzą”

Argument na zasadzie: „Metanabol nie szkodzi, bo… mi nie zaszkodził”, to tak, jakby kwestionować istnienie urazów w bieganiu, bo zdarzają się osoby, które pokonują ogromne dystanse z wielką intensywnością albo tak, jakby ignorować roczną ilość śmierci na drodze, bo „ja nigdy nie miałem nawet stłuczki”. Zgadza się, próżno szukać methandrostenolonu w statystykach medycznych.

Tylko należy wziąć pod uwagę, iż zastosowanie metanabolu w medycynie dawno się skończyło, podobnie jak większości doustnych i iniekcyjnych sterydów anaboliczno-androgennych. Kiedyś uważano, iż mają świetlaną przyszłość, teraz SAA są już tylko melodią przeszłości. W czasach, gdy stosowano metanabol w medycynie, zdarzały się bardzo ciekawe przypadki.

10 mg metanabolu dziennie i… żółtaczka po 15 dniach

Pewien mężczyzna otrzymywał 10 mg metanabolu dziennie, w celu zwiększenia apetytu. Dodatkowo otrzymywał antydepresant acetat etryptaminy (15 mg dziennie). Już po 15 dniach dostał żółtaczkę. W sumie otrzymał ledwie 200 mg metanabolu. A przecież niejeden młody mężczyzna stosuje nie 10 mg, a 30, 50 czy 70 mg metanabolu dziennie (Arnoldowi przypisywano w okresie przygotowań do 100 mg dziennie).

Żółtaczka może być związana z hiperbilirubinemią z dominującą bilirubiną niesprzężoną lub z hiperbilirubinemią z dominującą bilirubiną sprzężoną. W tej drugiej grupie mamy „stosowanie leków powodujących zaburzone działanie błony kanalików” oraz „uszkodzenia wątroby toksyczne, wirusowe lub polekowe”. W “Patologii Robbinsa” podkreślono, iż w rozwoju żółtaczki może brać udział więcej niż jeden mechanizm.

Polecamy również: Metanabol - jak bardzo szkodzi na wątrobę?

W każdym razie mężczyzna miał SGOT (ang. serum glutamic oxaloacetic transaminase), współcześnie określa się ją jako aminotransferazą asparaginianową – AST, na poziomie 300 jednostek, co wskazuje na zaburzenie integralności hepatocytów (komórek wątrobowych). Norma wg ESAP 2015: 20-48 U/L (0,33-0,80 µkat/L), wg innych źródeł: 0-35 U/L. Kiedyś stosowano methandrostanolone przez dłuższy okres czasu i zalecano przy tym obserwację AST, po przekroczeniu 300 jednostek należało odstawić lek.

Dodatkowo w biopsji wątroby nie stwierdzono martwicy hepatocytów, a jej wysycenie glikogenem było prawidłowe. Naukowcy podejrzewają, iż przyczyną szybko postępującej żółtaczki był metanabol. Do pojawienia się żółtaczki wystarczy stężenie bilirubiny większe niż 2 mg/dL. U mężczyzny stwierdzono stężenie 7,4 mg/dL, w chorobach o ciężkim przebiegu stężenie bilirubiny może wynosić 30-40 mg/dL.

20 mg metanabolu dziennie i… zakrzepica zatok/żył mózgu

W 2013 r. opublikowano badanie szwedzkich naukowców dotyczące zawodnika, który po miesiącu stosowania metanabolu zaczął odczuwać dolegliwości – drętwienie oraz zaburzenie wykonywania ruchów lewej ręki, następnie toniczno-kloniczne napady padaczkowe.

Używał on ledwie 20 mg metanabolu dziennie przez ostatni miesiąc. Doznał zakrzepicy zatok/żył mózgu. Naukowcy nie wiedzą, dlaczego 21-latek zachorował, ale nie brał on innych leków i ogólnie wcześniej był okazem zdrowia. Chorobę zidentyfikowano dzięki tomografii komputerowej mózgu. Po 4 miesiącach podawania warfaryny mężczyzna wyzdrowiał.

Większe dawki metanabolu i winstrolu: uszkodzenie nerek i wątroby

W jednym z badań 28-letni mężczyzna stosował metanabol w dawce 10-50 mg dziennie oraz 50 mg stanazololu, co drugi dzień. Pojawiła się żółtaczka, na domiar złego, mimo odstawienia SAA, w ciągu 7 tygodni stan jego zdrowia się pogorszył. Norma dla bilirubiny pośredniej wynosi 0,2- 0,8 mg/dl.

U mężczyzny początkowo bilirubina wynosiła 4,5 mg/dl, ale... szybko przekroczyła normę ponad 97 razy! Oznacza to mniej niż więcej, jak uszkodzenie miąższu wątroby. Jakby tego było mało, pacjent doznał niewydolności nerek (kreatynina 4,2 mg/dl).

Polecamy również: Czy Metanabol jest bezpieczny? Skutki uboczne

Różne SAA i zapalenie wątroby

Problem nie dotyczy tylko metanabolu, ale też winstrolu, anapolonu, metylowanego testosteronu, w mniejszym stopniu oral-turinabolu czy oxandrolonu.

26-letni kulturysta stosował 500 mg testosteronu 2 x w tygodniu, stanozolol – 40 mg dziennie oraz methylandrostenediol – 30 mg dziennie. Doznał zapalenia wątroby. W momencie przyjęcia do szpitala aminotransferaza asparaginianowa (AST/ASPAT) wynosiła 5,870 IU/l (norma 0-35 U/L), aminotransferaza alaninowa (ALT/ALAT) 10,580 IU/L (norma 4-36 IU/L), bilirubina 470 mikromol/L (norma do 19 mikromol/L), fosfataza alkaliczna 152 IU/L (norma: 30-120 IU/L), Gamma – glutamylotransferaza 140 (norma: 5-27 U/L). Dopiero po wdrożeniu leczenia i 12 tygodniach przerwy w braniu SAA, wskaźniki wróciły do normy [J Clin Gastroenterol. 2002].

Jeden z najbardziej drastycznych przypadków dotyczy 40-letniego kulturysty, który wylądował na intensywnej terapii (hepatologii) z powodu ciężkiej, ostrej niewydolności wątroby. Stosował one sterydy przez ostatnie 10 lat, w 6-10 tygodniowych cyklach, z przerwami 2-3 tygodnie pomiędzy.

Stosował najczęściej doustne SAA:

• methandrostenolone (metanabol)
• stanozolol (winstrol)
• oxymetholone (anapolon)

oraz iniekcyjne SAA:

• nandrolone decanoate
• testosterone enanthate
• trenbolone enanthate

Używał bardzo dużych dawek wszelkich SAA, w tym najbardziej toksycznych iniekcyjnych, takich jak trenbolone w dawce 500-700 mg tygodniowo. Pacjent nie nadużywał alkoholu ani paracetamolu. Nie miał w rodzinie przypadków chorób wątroby lub serca.

Był w dobrej formie aż do 1 miesiąca przed przyjęciem na oddział. Zaczął odczuwać nasilone zmęczenie, osłabienie, gorszą tolerancję wysiłku oraz złe samopoczucie. Przestał trenować oraz stosować sterydy anaboliczno-androgenne, ale to nic nie dało. Pojawiła się niechęć do jedzenia, wymioty, ból w prawej, górnej części podbrzusza oraz żółtaczka (4 dni przed przyjęciem na oddział). Nie występowały u niego duszności (w tym napadowe, nocne) ani obrzęki.

Wstępne wyniki przypominają, do czego może prowadzić nadużywanie SAA:

• uszkodzenie wątroby: aspAT / AST (aminotransferaza asparaginianowa) wynosił: 7897 IU/l (norma: 0-35 U/L); a więc norma została przekroczonona ponad 170 razy
• uszkodzenie wątroby: ALAT (aminotransferaza alaninowa) wynosił: 7125 IU/l (norma wynosi: 4-36 IU/L; a więc norma została przekroczona ~ 198 razy!)
• zaburzenia krzepnięcia
• hiperbilirubinemia (6,8 mg/dl; norma: <1,1 mg/dl) => żółtaczka
• amoniak (73 umol/l; norma: 6-47 umol/l;) => uszkodzenie wątroby i/lub uszkodzenie wątroby z ciężką niewydolnością serca
• uszkodzenie nerek (kreatynina 3.8 mg/dl; norma: 0.6 – 1.2 mg/dl)
• zbyt niskie stężenie sodu w osoczu i płynie pozakomórkowym, czyli hiponatremia (126 mmol/l); norma: 135–145 mmol/l
• dehydrogenaza mleczanowa (LDH) 7140 IU/l; norma: 100-190 IU/l => może świadczyć o zawale, chorobach wątroby, chorobach płuc, nerek nowotworach itd.
• stwierdzono powiększenie wątroby, tachykardię, zbyt niskie ciśnienie krwi
• częstotliwość oddechów wynosiła 26 na minutę

Tak naprawdę to był dopiero początek złych wiadomości:

• badanie serca wykazało kardiomiopatię rozstrzeniową
• frakcja wyrzutowa spadek o 15%
• skrzepliny w obu komorach serca

Kardiomiopatia rozstrzeniowa (kardiomiopatia zastoinowa, DCM) to choroba mięśnia sercowego, prowadząca do zmniejszenia jego kurczliwości, niekorzystnego powiększenia komór serca i w konsekwencji rozwoju początkowo lewokomorowej, a następnie obukomorowej niewydolności serca.

Podsumowanie

Należy pamiętać, iż wątroba posiada ogromne rezerwy czynnościowe. Może być poważnie uszkodzona, a nie dawać o tym znać. Niemniej długotrwałe stosowanie doustnych SAA niekoniecznie jest sposobem na długie życie, biorąc pod uwagę listę powikłań i wpływ tych środków nie tylko na wątrobę, ale i nerki, serce czy układ krążenia.

Metanabol należy do najbardziej inwazyjnych doustnych SAA, a jego toksyczność dla wątroby może się ujawniać nawet przy stosowaniu małych dawek, przez krótki okres czasu. Niewiele lepsze pod względem hepatotoksyczności są winstrol, oral-turinabol czy anapolon i to niezależnie, czy byśmy podawali je w formie tabletek czy iniekcji (mieszanka oparta np. na wodzie; spotyka się wersje iniekcyjne np. metanabolu czy winstrolu – ten ostatni jest w kolorze mleka).

Referencje:

• W.JEAN HOGARTH, M.D.,B.Sc.(Med), F.R.C.P. [C], Toronto „Jaundice Associated with Methandrostenolone (Danabol) Administration” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1921089/pdf/canmedaj00983-0035.pdf
• Kumar, Abbas, Aster ; “ Robbins. PATOLOGIA” II wydanie
• Kathleen Deska PAGANA, Timothy J. PAGANA „Testy laboratoryjne i badania diagnostyczne w medycynie”
• Olafur Sveinsson1 and Lars Herrman „Cortical venous thrombosis following exogenous androgen use for bodybuilding”https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3604349/
• Dtsch Med Wochenschr. 1999 Sep 10;124(36):1029-32.[Severe cholestasis with kidney failure from anabolic steroids in a body builder].
• Miguel Bispo, Ana Valente, Rosário Maldonado, Rui Palma, Helena Glória, João Nóbrega, and Paula Alexandrino “Anabolic steroid-induced cardiomyopathy underlying acute liver failure in a young bodybuilder”