Kulturyści a zaburzenia erekcji

Ludzie często manifestują swoją zazdrość. Czy to uczucie może rodzić się z powodu lenistwa? Wiele na to wskazuje. Kulturyści często wzbudzają zazdrość mężczyzn. A przecież każdy może trenować oraz zdrowo się odżywiać, budować sylwetkę, zmniejszać ilość tkanki tłuszczowej w ustroju. Zamiast zrobić coś sensownego ze swoim życiem, mężczyźni wolą wymyślać teorie na temat osób trenujących.

1. Czy tłuszcz wisceralny jest związany z zaburzeniami erekcji?
2. Drugie (psychologiczne) dno „wesołych powiedzonek”
3. Czy doping spowoduje zmniejszenie się członka?
4. Czy kulturyści mogą mieć zaburzenia erekcji?
5. Podsumowanie

Jedną z najczęściej spotykanych jest rzekoma niezdolność kulturystów do współżycia, inna mówi o tym, że posiadają oni wyjątkowo małe członki. Jeszcze inne ochoczo powielane stwierdzenie, wiąże posiadanie dużej klatki piersiowej z wyjątkowo małym penisem.

Najprawdopodobniej zjawisko ma głębsze źródło. Prawdopodobnie mężczyźni uznają osoby bardziej atrakcyjne fizycznie (tj. kulturystów, niekoniecznie z grupy ekstremalnych) za silną (dosłownie i w przenośni) konkurencję na polu rywalizacji o potencjalne partnerki. Być może boją się, że kobieta będzie chciała przeżyć „przygodę” z bardziej atrakcyjnym fizycznie partnerem.

Jeśli myślisz, że kobiety nie zwracają uwagi na wygląd sylwetki, to proponuję zobaczyć, jak prezentują się grupy mężczyzn świadczących usługi na wieczorach panieńskich itd. (często jest to mniej lub bardziej zakamuflowana prostytucja – ale fakt, jest faktem). Często mniej lub bardziej regularnie trenują siłowo aktorzy filmów porno.

Z kolei Arnold Schwarzenegger wielokrotnie pozował do zdjęć z dziesiątkami kobiet, często niespecjalnie kryjąc swoje intencje (na jednym ze zdjęć wyraźnie podwija spódnicę pewnej kobiety, która leży na podłodze).

Arnold i dziewczyny:

https://www.youtube.com/watch?v=rxs0dyUrz14

Tak samo partnerki zmieniał przedwcześnie zmarły Aziz Sergeyevich Shavershian (najprawdopodobniej połączenie narkotyków, sauny i sterydów anaboliczno-androgennych okazało się zbyt dużym wyzwaniem dla jego organizmu). Przy tym warto zauważyć, że im miał większa masę mięśniową i im był bardziej „docięty”, tym bardziej atrakcyjne były jego partnerki. Nie, wcale nie pochwalam takiego postępowania, uważam, iż jest patologiczne.

Stwierdzam tylko fakty i dokonuję ich oceny, w tym przypadku nie pod względem moralnym. Nie twierdzę też, iż Shavershian miał intymne relacje z wszystkimi dziewczynami, z którymi robił sobie zdjęcie. Niemniej osoba młoda, atrakcyjna fizycznie i mającą na dodatek pieniądze, zwykle nie ma żadnego problemu ze znalezieniem sobie „towarzystwa”. To m.in. dlatego kulturyści budzą taką zawiść.

Film –ZYZZ i jego ewolucja (oraz dziewczyny):

https://www.youtube.com/watch?v=KKMdtxKkdPU

Na zakończenie dodam, iż zazdrość oraz zawiść jest skierowana także w kierunku kobiet. Mało atrakcyjni mężczyźni wolą rozpowszechniać oszczercze plotki o tej czy innej kobiecie, gdyż wiedzą, że nie mają u nich żadnych szans.

Czy tłuszcz wisceralny jest związany z zaburzeniami erekcji?

Mężczyźni starają się negować znaczenie wyglądu fizycznego, stosując mechanizmy obronne m.in. zaprzeczanie i unikanie. Zwykle słyszy się panów tłumaczących posiadanie obfitego brzucha w sposób następujący: „Kto nie ma brzucha, ten kiepsko dmucha” (często w bardziej wulgarnej formie) lub „Każdy ptaszek ma swój daszek” (w sensie tłuszczowa otoczka stanowi korzystny „baldachim” dla przyrodzenia).

Tymczasem badania naukowe są nieubłagane. Tłuszcz zgromadzony w tułowiu (otyłość androidalna) jest silnie skorelowany z cukrzycą, zespołem metabolicznym, nowotworami, przedwczesną śmiercią, choć nie tylko. W badaniach Karla Zahn i wsp. u kobiet otyłość centralna była silnie skorelowana z występowaniem udaru niedokrwiennego mózgu!

W badaniach Dursun M. i wsp. z 2018 r. udowodniono, iż wyższy wskaźnik trzewnej tkanki tłuszczowej jest silnie skorelowany z występowaniem dysfunkcji erekcji.

W badaniu wzięło udział 177 mężczyzn - 95 mężczyzn z zaburzeniami erekcji i 82 mężczyzn bez takiej dolegliwości (grupa kontrolna). Dysfunkcja erekcji była oceniana wg skali IIEF-5. Poziomy VAI obliczono na podstawie wskaźnika masy ciała, lipoprotein o wysokiej gęstości i stężenia trójglicerydów. Średni wiek wynosił 53,5 roku (38-69) u mężczyzn z zaburzeniami erekcji i 53.1 roku (34-69) w grupie kontrolnej.

Mężczyźni z zaburzeniami erekcji mieli wyższy wskaźnik masy ciała (BMI), wyższe stężenia poziomu trójglicerydów (TG), większy obwód w pasie (WC) i niższe stężenia lipoprotein o wysokiej gęstości (HDL-C). Pod względem wskaźnika trzewnej tkanki tłuszczowej, mężczyźni z zaburzeniami erekcji wykazywali 49% wyższe wartości VAI! Średni poziom VAI wynosił odpowiednio 5,18 ± 2,50 w grupie z zaburzeniami erekcji i 3,47 ± 1,76 w grupie kontrolnej. Poziomy VAI były statystycznie wyższe u mężczyzn z ED.

W historycznych danych pochodzących z towarzystw ubezpieczeniowych Kahn HS. i wsp., zidentyfikowali ciekawe zależności. Wśród 163 567 mężczyzn z nadwagą częstość występowania otyłości brzusznej rosła wraz z wiekiem i ze stopniem nadwagi.

Osoby mające średnią nadwagę, ale sporą ilość tkanki tłuszczowej w tułowiu:

• były narażone na 133% większe ryzyko śmierci (wskaźnik wynosił 112% u mężczyzn z nadwagą, ale bez znacznego otłuszczenia ulokowanego w tułowiu).

Mężczyźni otyli i dodatkowo z otyłością brzuszną:

• byli narażeni na 152% większe ryzyko, w porównaniu do mężczyzn otyłych (gdzie tłuszcz był rozłożony w innych częściach ciała); ci ostatni byli narażeni na 135% większe ryzyko.

Mężczyźni z ciężką nadwagą i otyłością brzuszną byli narażeni na 152% ryzyko śmierci, w porównaniu do 135% śmiertelności u mężczyzn z otyłością, którzy nie mieli otyłości androidalnej.

Występowanie tłuszczu wisceralnego jest skorelowane z:

• nowotworami (zapewne przez wpływ tkanki tłuszczowej na FGF-2), w tym z rakiem piersi (pacjentki z rakiem piersi miały 45% więcej tłuszczu wisceralnego, w porównaniu do grupy kontrolnej),
• cukrzycą typu II,
• zaburzeniami pracy tarczycy (niedoczynność) => utrudnione pozbywanie się tkanki tłuszczowej,
• większą ilością estrogenów (nasilenie działania kompleksu aromatazy), mniejszą ilością testosteronu - nasila to rosnące otłuszczenie,
• insulinoopornością oraz innymi zaburzeniami glikemii (=> cukrzyca typu II),
• chorobami sercowo-naczyniowymi,
• nadciśnieniem tętniczym,
• zespołem metabolicznym,
• przebudową serca (przerost lewej komory, pogrubienie ścian serca itd.) i w konsekwencji jego niewydolnością,
• chorobą Alzheimera,
• spadkiem funkcji poznawczych,
• udarem mózgu

Podsumowanie

Chciałoby się rzec: „Kto nie ma brzucha, ten lepiej dmucha”, na co wskazują badania naukowe. Mężczyźni noszący balast w postaci tłuszczu w tułowiu nie tylko gorzej funkcjonują, ale również częściej mają problem z seksem z powodu dysfunkcji erekcji. Na dodatek o wiele krócej żyją, w porównaniu do mniej otłuszczonych panów.

Drugie (psychologiczne) dno „wesołych powiedzonek”

Zazdrość oraz wymyślanie wesołych powiedzonek o kulturystach wcale nie są przypadkowe! Osoby mniej otłuszczone i bardziej umięśnione są postrzegane, jako bardziej atrakcyjne.

Z badań Mullen PE i wsp. opublikowanej na łamach „The British Journal of Psychiatry” poprzez Wydawnictwo Cambridge wynika, iż zwiększona zazdrość często towarzyszy obniżonej samoocenie (było to szczególnie wyraźnie widoczne u kobiet). Bardziej atrakcyjne kobiety cechowała o wiele mniejsza zazdrość. Osoby uzależnione od alkoholu i cierpiące na więcej zaburzeń psychicznych były bardziej zazdrosne. Dlatego mężczyźni posługują się podobnymi stereotypami.

„Z badań Swami wynika, [....] że mężczyźni preferujący krótkie związki, za atrakcyjne uznali kobiety z niskim wskaźnikiem masy ciała (BMI, body mass index), czyli szczupłe, których zdrowie i płodność również oceniali wyżej, z kolei mężczyźni skłonni do długotrwałych związków nie oceniali kobiet z wyższym BMI, jako mniej atrakcyjnych.

Kobiety kierują się podobnymi względami i do związku krótkotrwałego wybierają zazwyczaj mężczyzn, którzy charakteryzują się wysokim wskaźnikiem fizycznej atrakcyjności i dobrym zdrowiem, co przejawia się między innymi wysokim wzrostem, sprawnością fizyczną, czystą cerą i symetrią twarzy”. 

Czy doping spowoduje zmniejszenie się członka?

Prącie jest zbudowane z ciał jamistych oraz ciała gąbczastego (ciał beleczkowatych). W czasie wzwodu ciała jamiste są wypełniane krwią tętniczą. Sterydy anaboliczno-androgenne nie mają więc wpływu na rozmiary prącia, gdyż penis nie składa się z tkanek podatnych na hipertrofię. Zresztą nawet struktury docelowe, które mogą zwiększać swoją objętość wskutek podawania egzogennych anabolików (np. testosteronu, pochodnych DHT), mają swój ściśle określony potencjał wzrostu.

Mięśnie szkieletowe są poprzecznie prążkowane. Składają się z komórek wielojądrzastych (włókien) otoczonych błoną – sarkolemą. Pojedyncze włókno mięśniowe składa się z miofibryli zanurzonych w wewnątrzkomórkowym płynie, sarkoplazmie. Płyn ten zawiera glikogen, związki wysokoenergetyczne, ATP, fosfokreatynę oraz enzymy glikolityczne. W odpowiedzi na podawanie SAA indukowana jest transkrypcja, wzrasta retencja azotu w ustroju, rośnie synteza białek mięśniowych (związana ze szlakiem białka G), aktywowane są komórki satelitarne.

Część środków działa poprzez receptory androgenowe, inne mają zupełnie odmienną charakterystykę i sposób działania. Niemniej tylko do pewnej granicy („wysycenia”) możliwy jest dalszy wzrost obwodów drogą miofibrylarną lub sarkoplazmatyczną. Prącie dojrzałego mężczyzny nie jest podatne na zmiany oraz rozrost – hipertrofię. Jedyny znany mi przypadek niekontrolowanego „wzrostu” dotyczy bardzo rzadkiego raka prącia. I taka „hipertrofia” nie kończy się dobrze (ingerencją chirurgiczną).

Podsumowanie

O wiele bardziej prawdopodobny wydaje się być wpływ „cyklu” (SAA) na rozmiar jąder (ale dzieje się tak pośrednio przez „blokadę” hormonalną).

Czy kulturyści mogą mieć zaburzenia erekcji?

Tak, bo sięgają po liczne środki mające wpływ na funkcjonowanie układu hormonalnego. Przyczyną zaburzeń erekcji mogą być:

• choroba układu krążenia
• nadciśnienie
• miażdżyca
• cukrzyca
• uszkodzenie rdzenia kręgowego
• nagłe urazy
• Choroba Parkinsona
• stwardnienie rozsiane
• padaczka
• zespół Klinefeltera
• wrodzony lub nabyty hipogonadyzm
• choroba tarczycy
• choroba przysadki mózgowej
• efekt uboczny leku (jatrogenne działanie); pooperacyjne lub uraz
• wady strukturalne i rozwojowe, np. choroba Peyroniego, spodziectwo itd.
• podeszły wiek

Konkretnie powodem zaburzeń erekcji może być:

• nadużywanie alkoholu, narkotyków (w jednym z badań mężczyźni uzależnieni od alkoholu, w 70% wykazywali różnorakie zaburzenia seksualne, w tym zaburzenia erekcji występowały u 33,3%; ponadto występowanie zaburzeń erekcji było liniowo związane z ilością wypijanego alkoholu)
• stosowanie diuretyków np. chlortalidonu, hydrochlorotiazydu, spironolaktonu (diuretyki są powszechnie nadużywane przez kulturystów, a zjawisko osiągnęło apogeum pod koniec lat 90. XX wieku)
• zbyt niskie lub zbyt wysokie stężenia testosteronu (stosowanie farmakologii w celach dopingowych wywołuje często hipogonadyzm)
• niedobór lub zablokowanie produkcji estrogenów (poza tym zarówno zbyt niski, jak i wysoki poziom estrogenów u mężczyzn wiąże się z wieloma chorobami. Zbyt niski poziom wiąże się ze złamaniami, chorobami układu krążenia i ... wzrostem oporności insulinowej, zbyt wysoki z zawałem syndromem metabolicznym i cukrzycą typu 2)
• niedobór lub zablokowanie produkcji DHT (inhibitory stosowane np. w terapii przerostu stercza)
• stosowanie specyficznych leków (np. clomidu, tamoxifenu, inihibitorów aromatazy. Przykładowo u 37,5% pacjentów, którym podawano anastrazol wystąpiły m.in. zmniejszone libido, obrzęki nóg i depresja)
• nadmiar glikokortykosteroidów (wpływają hamująco na oś związaną z produkcją testosteronu i estrogenów), może być on spowodowany nadużywaniem leków – pochodnych kortyzolu (w dawkach terapeutycznych pełnią ważną rolę w leczeniu astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc)
• zaburzenia stężeń kortyzolu, niezwiązane ze stosowaniem leków, np. przez nadmierny stres
• stosowanie nandrolonu, trenbolonu lub innych sterydów anaboliczno-androgennych z grupy nortestosteronu bez dostarczania w tle testosteronu (w popularnej terminologii ukuto termin „deca dick” - jest to niemożliwość uzyskania pełnej erekcji)

Podsumowanie

Większość mitów o kulturystach jest rozpowszechniana przez innych mężczyzn z zazdrości. Jest to jeden z psychologicznych mechanizmów obronnych, który ma podbudować ego. Kobiety mające niską samoocenę równie często cierpią z powodu zazdrości (a im niższa jest samoocena, tym wg badań większą wykazują zazdrość). Wiele środków, które stosują sportowcy (w tym kulturyści) może mieć wpływ na zaburzenia erekcji, jednak nie można twierdzić, iż zjawisko to jest normą dla wszystkich trenujących kulturystykę mężczyzn.

Referencje:

• Daniela Niesta Kayser,#1,* Maria Agthe,#2 and Jon K. Maner3 „Strategic Sexual Signals: Women's Display versus Avoidance of the Color Red Depends on the Attractiveness of an Anticipated Interaction Partner”https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4784733/
• Magdalena Marzec “Wybrane zachowania seksualne z perspektywy ewolucyjnej” https://journals.viamedica.pl/seksuologia_polska/article/view/15-22/32100
• Karl Zahn „Body fat distribution and risk of incident ischemic stroke in men and women aged 50 to 74 years from the general population. The KORA Augsburg cohort study” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5798769/
• Kahn HS1, Williamson DF. „Abdominal obesity and mortality risk among men in nineteenth-century North America.”https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7866464
• Dursun M1, Besiroglu H2, Cakir SS3, Otunctemur A3, Ozbek E4. „Increased visceral adiposity index associated with sexual dysfunction in men.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29166824
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmedhealth/behindtheheadlines/news/2017-09-01-new-insight-into-how-excess-belly-fat-may-increase-cancer-risk/
• Schapira DV1, Clark RA, Wolff PA, Jarrett AR, Kumar NB, Aziz NM. „Visceral obesity and breast cancer risk.”https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8033042
• Usui C1, Asaka M, Kawano H, Aoyama T, Ishijima T, Sakamoto S, Higuchi M. “Visceral fat is a strong predictor of insulin resistance regardless of cardiorespiratory fitness in non-diabetic people”. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20495292
• Faria AN1, Ribeiro Filho FF, Gouveia Ferreira SR, Zanella MT. “Impact of visceral fat on blood pressure and insulin sensitivity in hypertensive obese women” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12490663
• Diehl-Wiesenecker E1, von Armin CA1, Dupuis L1,2,3, Müller HP1, Ludolph AC1, Kassubek J1. „Adipose Tissue Distribution in Patients with Alzheimer's Disease: A Whole Body MRI Case-Control Study”.
• Whitmer RA, Gustafson DR, Barrett-Connor E, Haan MN, Gunderson EP, Yaffe K. Central obesity and increased risk of dementia more than three decades later. Neurology. 2008;71:1057–64.
• Walker SP, Rimm EB, Ascherio A, Kawachi I, Stampfer MJ, Willett WC. Body size and fat distribution as predictors of stroke among US men. Am J Epidemiol. 1996;144:1143–50.
• Cohen PG1. “Aromatase, adiposity, aging and disease. The hypogonadal-metabolic-atherogenic-disease and aging connection”. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11399122
• Cohen PG. “The hypogonadal-obesity cycle: role of aromatase in modulating the testosterone-estradiol shunt--a major factor in the genesis of morbid obesity.” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10342671